Πριν από λίγες μέρες ο πρόεδρος της Εθνικής
Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), Βασίλης Κορκίδης, άνοιξε το
θέμα της νέας μείωσης μισθών των 500.000 και πλέον εμποροϋπαλλήλων. Η
πρότασή του είναι να μειωθούν οι μισθοί κατά 13%. Δηλαδή από 863 ευρώ
μεικτά που είναι σήμερα να πάνε στα 751 ευρώ μεικτά.
Προχωρώντας
παραπέρα διατυπώνει τον εκβιασμό ότι αν οι εργαζόμενοι δε δεχτούν από
μόνοι τους αυτήν τη μείωση, τότε μετά τη λήξη της μετενέργειας, θα
ακολουθήσουν ατομικές συμβάσεις, οπότε οι μειώσεις θα είναι ακόμα
μεγαλύτερες. Ο εκβιασμός στηρίζεται στο γεγονός ότι η κλαδική σύμβαση
έληξε στις 31 Ιουλίου και η μετενέργεια, που διαρκεί τρεις μήνες, ισχύει
μέχρι τις 31 Οκτωβρίου. Μετά τη λήξη της ανοίγει ο δρόμος για υπογραφή
ατομικών συμβάσεων. Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ απειλεί τους
εργαζόμενους ότι αν δεν αποδεχθούν τη μείωση που προτείνει μέσω
υπογραφής κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, τότε ο μισθός τους θα
μειωθεί ακόμα περισσότερο, μέσω ατομικών συμβάσεων.
Ομως ακόμα κι
αν υπογραφεί νέα κλαδική συλλογική σύμβαση δε σημαίνει ότι οι μειώσεις
δεν θα είναι μεγαλύτερες από αυτές που προβλέπει καθώς -όπως ο ίδιος ο
πρόεδρος της ΕΣΕΕ παραδέχεται σε επιστολή του προς τα μέλη της ΕΣΕΕ-
έχει καταργηθεί η «"επεκτασιμότητα" των κλαδικών συμβάσεων που
σημαίνει ότι η σύμβαση δεν μπορεί να επεκταθεί αυτόματα σε όλο τον
κλάδο, (...) αλλά ισχύει μόνο γι' αυτούς που την υπογράφουν.» Δηλαδή
όσοι εργοδότες θέλουν μπορούν να φύγουν από την ΕΣΕΕ, να εξαιρεθούν,
έτσι, από όσα ορίζει η κλαδική σύμβαση και να πάνε σε ατομικές
συμβάσεις.
Πέρα από τον εκβιασμό, η επιχειρηματολογία που
συνοδεύει την πρόταση μείωσης των μισθών είναι ενδεικτική του ρόλου της
ηγεσία της ΕΣΕΕ. «Να δούμε τι μισθούς αντέχουμε να πληρώνουμε - σημειώνει ο Κορκίδης στην επιστολή του - αντί
να υπογράφουμε συμβάσεις πάνω από τις δυνάμεις μας και ως αποτέλεσμα να
βρισκόμαστε σήμερα στη δύσκολη θέση να χρωστάμε 2-3 μηνών μισθούς και
πολλών μηνών εισφορές στο ΙΚΑ». Ενώ στην εφημερίδα «Ημερησία» είχε δηλώσει: «Τα
δεδομένα της αγοράς και η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι εμπορικές
επιχειρήσεις επιβάλλουν την αναζήτηση μιας νέας κλαδικής συμφωνίας για
μείωση των μισθών».
Είναι σαφές ότι ο Κορκίδης επιχειρεί να
εμφανίσει τη μείωση των μισθών ως μέσο που τάχα θα εμποδίσει το κλείσιμο
χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων. Γνωρίζει όμως πολύ καλά ότι οι μικροί ΕΒΕ
βιώνουν μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα από αυτή που ο ίδιος
θέλει να παρουσιάσει. Γι' αυτό, στην επιστολή του ελίσσεται λέγοντας: «Το μισθολογικό κόστος δεν είναι η κύρια αιτία για τα προβλήματά μας». Ωστόσο, συνεχίζει ανάγοντας σε κύριο πρόβλημα το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος» (!) το οποίο «πρέπει
να μειωθεί τουλάχιστον στο 33% του συνολικού εργατικού κόστους. (...)
Επιτέλους, για πρώτη φορά συζητείται σοβαρά από την διοίκηση του ΙΚΑ το
πάγιο αίτημα της ΕΣΕΕ για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών στους
συνεπείς εργοδότες κατά 3,9%.»
Για άλλη μια φορά
επιβεβαιώνεται η εκτίμηση της Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής Συσπείρωσης
Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων (ΠΑΣΕΒΕ) ότι η ΕΣΕΕ και η ΓΣΕΒΕΕ δεν
εκφράζουν τα συμφέροντα των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών
επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων. Οι θέσεις τους εκφράζουν τα συμφέροντα
ενός πολύ μικρού ανώτερου στρώματος των επαγγελματοβιοτεχνών και
εμπόρων που συνδέουν την ύπαρξη και την εξέλιξή τους με το μεγάλο
κεφάλαιο. Αναφορικά με την κρίση, θεωρούν ότι το ξεπέρασμά της θα έρθει
μέσα από τη διατήρηση και την αύξηση των κερδών των μονοπωλίων. Γι' αυτό
είναι μέρος του προβλήματος, γι' αυτούς τους λόγους σέρνονται στους
διάφορους «κοινωνικούς διαλόγους» που το μόνο αποτέλεσμά τους είναι να
μπει και η υπογραφή των αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματοβιοτεχνών στα
μέτρα που σφαγιάζουν τους μικρούς ΕΒΕ.
Μονόδρομος η συμμαχία σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση
Αυτό
που αποκρύπτει ο Κορκίδης είναι ότι το πρόβλημα των μικρών ΕΒΕ δεν
είναι ούτε οι μισθοί, ούτε οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων.
Ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Η διαρκής επίθεση στους μισθούς, στα
μεροκάματα και τις συντάξεις, η συνεχής φορολεηλασία και η με κάθε τρόπο
αφαίμαξη των εισοδημάτων των εργατικών οικογενειών οδηγούν στην
παραπέρα μείωση της κατανάλωσης και στο κλείσιμο χιλιάδων μαγαζιών και
βιοτεχνιών. Η αιτία για την κατάσταση των μικρών ΕΒΕ είναι η γιγάντωση
των μονοπωλίων, που είναι αντικειμενική εξέλιξη στον καπιταλισμό, τα
οποία έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους σε κάθε τμήμα της αγοράς, έχουν
εισβάλει σε κάθε πτυχή της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας.
Ιδιαίτερα με την οικονομική κρίση επιχειρείται ένα, μεγάλης κλίμακας,
ξεκαθάρισμα της αγοράς από τις μικροεπιχειρήσεις οι οποίες δεν μπορούν
να ανταγωνιστούν τα μονοπώλια. Τι τύχη μπορεί να έχει ένας μικρός
μαγαζάτορας απέναντι στα σούπερ μάρκετ και τα πολυκαταστήματα; Πολλοί
αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ βιώνουν πλέον τη φτώχεια και την
ανεργία, ενώ ένα ακόμα ενεργό κομμάτι τους βρίσκεται στα πρόθυρα.
Στην
πράξη, παλεύουν για ένα μεροκάματο, μερικές φορές μεγαλύτερο από το
μισθό των εργαζομένων, το οποίο έτσι κι αλλιώς συρρικνώνεται με γοργούς
ρυθμούς και οι πολιτικές που εφαρμόζονται θα αφήσουν πίσω τους πολλούς
ΕΒΕ κατεστραμμένους.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση η λύση για
τον μικρό ΕΒΕ δεν είναι η στρατηγική και οι προτάσεις της ΕΣΕΕ. Είναι
αυταπάτη ότι οι μικροί ΕΒΕ μπορούν να επιβιώσουν σε βάρος των
εργαζομένων. Αντίθετα και οι δύο αντιμετωπίζουν προβλήματα με κοινή
αιτία και κοινό εχθρό. Το κεφάλαιο, τα όργανά του και τις κυβερνήσεις
του. Τον ίδιο εχθρό έχουν οι φτωχοί αγρότες που ξέρουν πια τι σημαίνει
ευρωμονόδρομος, βιώνουν την καταστροφή της μικρής παραγωγής και το
ξεκλήρισμα. Αυτό αποτελεί την αντικειμενική βάση πάνω στην οποία μπορεί
και πρέπει να κτιστεί η συμμαχία εργατών, μικρών ΕΒΕ και αγροτών μαζί με
τις γυναίκες και τη νεολαία που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα. Σε
αυτήν την κατεύθυνση ΠΑΜΕ, μαζί με την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ και την
ΟΓΕ, με βάση το κοινό πλαίσιο πάλης με αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό
που έχουν συνδιαμορφώσει, έχουν αναπτύξει μια σειρά πρωτοβουλίες και
κοινούς αγώνες βάζοντας τη βάση της κοινωνικής συμμαχίας που παλεύει
ενάντια στις πολιτικές των καπιταλιστικών κυβερνήσεων, της ΕΕ, της
κυριαρχίας του μεγάλου κεφαλαίου, για μια οικονομική και κοινωνική
ανάπτυξη προς όφελος του λαού χωρίς καπιταλιστές, για τη λαϊκή εξουσία.
Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ
Πηγή: Ριζοσπάστης (Κυριακή 25 Αυγούστου 2013 - αριθ. φύλλου: 11633)
