Οι αναφορές στο «τέλος της τρόικας» και την ενδεχόμενη «αντικατάστασή» της «φοριούνται» πολύ τις τελευταίες μέρες: «Ώριμη και αναγκαία», χαρακτήρισε μια τέτοια εξέλιξη ο Αλ. Τσίπρας, «η Ευρώπη αρχίζει να αποδέχεται ότι η τρόικα τελείωσε», μας «πληροφορεί» χτεσινό non paper της κυβέρνησης, σχετικά σενάρια και αναλύσεις αναπαράγονται από διάφορα αστικά επιτελεία εντός κι εκτός Ελλάδας.
Σε τι αναφέρονται, αλήθεια, όταν μιλάνε για «τέλος της τρόικας»;
Για να συνεννοούμαστε εξαρχής: Κανείς από όλους αυτούς δε μιλά για «τέλος» της ΕΕ, του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και λυκοσυμμαχιών του κεφαλαίου που συναποτελούν την τρόικα.
Κανείς τους δε μιλά για «τέλος» της συμμετοχής της Ελλάδας σε αυτούς τους οργανισμούς, μέσω της οποίας θωρακίζεται η εξουσία της εγχώριας αστικής τάξης και το διαρκές ξεζούμισμα του λαού. Γι' αυτό το λόγο, άλλωστε, η συγκυβέρνηση δε δεσμεύεται για ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, για ουσιαστική αποκατάσταση των απωλειών του λαού κατά την περίοδο της κρίσης. Αντιθέτως, δεσμεύεται για την προάσπιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και πρωτογενή πλεονάσματα που εξασφαλίζουν στο λαό «λιτό βίο».
Για ποιο πράγμα μιλάνε, λοιπόν;
Η όλη συζήτηση περί «τέλους της τρόικας» αφορά κόντρες για το ποιοι μηχανισμοί των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, με ποια σύνθεση, θα εποπτεύουν την υλοποίηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων («μεταρρυθμίσεων» στην ορολογία των αστικών επιτελείων...) που έχει ανάγκη σήμερα το κεφάλαιο. Τι ρόλο, δηλαδή, θα έχουν η Κομισιόν, η ΕΚΤ αλλά και το ΔΝΤ (κατ' επέκταση οι ΗΠΑ). Το «ψητό», βεβαίως, των αντιθέσεων αυτών βρίσκεται στη διαπάλη εντός και εκτός της ΕΕ, με εμφανή παρέμβαση των ΗΠΑ, για το μείγμα διαχείρισης.
Μία ακόμα παράμετρος της συζήτησης για το «τέλος της τρόικας» είναι η προσπάθεια να εξωραϊστούν στα μάτια των λαών αυτοί οι αντιλαϊκοί θεσμοί.
Ειδικά σε αυτό το σκέλος, του εξωραϊσμού των θεσμών που ξεζουμίζουν τους λαούς, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να επιδείξει ιδιαίτερη «προσφορά». Ο Αλ. Τσίπρας, τη Δευτέρα, για να στοιχειοθετήσει τα περί «ωριμότητας» για «αντικατάσταση» της τρόικας από άλλους μηχανισμούς, λόγω της έλλειψης «δημοκρατικής θεσμικής νομιμοποίησής της σε ευρωπαϊκό επίπεδο», έφτασε να «ξεθάψει» την περιβόητη «έρευνα» του Ευρωκοινοβουλίου για το «ρόλο της τρόικας». Την ίδια «έρευνα» δηλαδή, που ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση πρόβαλλε επίμονα επί μήνες ως «ελπίδα» (άλλη μία...) για τους λαούς, για να αποδειχτεί τελικά ότι το πόρισμά της ήταν τόσο εξόφθαλμα (όσο και αναμενόμενο) αντιλαϊκό, ώστε ακόμα και ο τότε ευρωβουλευτής του Ν. Χουντής αναγκάστηκε να το καταψηφίσει!
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, διαβεβαιώνει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, την «τρόικα των θεσμών» όπως λέει, αλλά με το γεγονός ότι οι εκπρόσωποί της επιβλέπουν ένα «αποτυχημένο πρόγραμμα». Κάνοντάς το ακόμα πιο «λιανά», ο Γ. Βαρουφάκης ξεκαθάρισε ότι και στο νέο «μεσοπρόθεσμο» πρόγραμμα (ή όπως αλλιώς ονομαστεί, τη λέξη θα τη βρούμε διαβεβαιώνει), που θα συμφωνήσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την «τρόικα των θεσμών», η εποπτεία προφανώς θα γίνεται και πάλι από κάποιους εκπροσώπους, όμως τότε το πρόγραμμα θα είναι «καλό»... «Καλό» πρόγραμμα, με την έγκριση των ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ, τις «ευλογίες» Ομπάμα, την «τεχνογνωσία» ΟΟΣΑ, τις κατευθυντήριες προτάσεις του ΣΕΒ, όλων αυτών δηλαδή που ενορχηστρώνουν το ξεζούμισμα του λαού!
Το τι θα γίνει τελικά με την τρόικα εξαρτάται από την έκβαση της διαπάλης για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στην ΕΕ την επόμενη περίοδο. Μια διαπάλη, που, ανεξαρτήτως έκβασης, δεν πρόκειται να φέρει τίποτα το θετικό για τους λαούς. Η πραγματική απαλλαγή του λαού από κάθε λογής μνημόνια, επιτηρητές και αντιλαϊκά μέτρα περνά μέσα από τη ρήξη και αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου, μέσα από την πάλη για μονομερή διαγραφή του χρέους, για να γίνει ο ίδιος ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 4 Φλεβάρη.
