Ο Κερκυραϊκός Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπάλληλων γίνεται συχνά δέκτης καταγγελιών για αυθαιρεσίες εργοδοτών σε πολλούς εργασιακούς χώρους στο νησί. Πολλοί εργοδότες, ενθαρρυμένοι από τα μέτρα που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις, κάτω από τις υποδείξεις ντόπιων και ξένων μονοπωλίων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «ξεσαλώνουν» σε βάρος και των τελευταίων δικαιωμάτων, που έχουν απομείνει στους εργαζόμενους.
Ένα από τα τελευταία κρούσματα αφορά τις Επιχειρήσεις Θεοτόκη Α.Ε. Εκεί, η εργοδοσία προέβει σε απόλυση πωλητή στα τέλη του Οκτώβρη, επειδή ο τελευταίος αρνήθηκε να γίνει «λάστιχο», δουλεύοντας σε διαφορετικά αντικείμενα έξω από τις αρμοδιότητές του και τα συμφωνημένα και υπογεγραμμένα στη σύμβασή του, κατά πως βολεύει κάθε φορά την εργοδοσία.
Για να συμμορφωθεί ο συνάδελφος προς τας υποδείξεις της διεύθυνσης επιστρατεύτηκαν διάφορα επιχειρήματα, τα οποία «αξιοποιούνται» συνήθως από την εργοδοσία. Πρόκειται για επιχειρήματα που περικλείουν τη λογική του μαστίγιου και του καρότου, καθώς από τη μία επιχειρήθηκε να δελεάσουν-καλοπιάσουν το συνάδελφο και από την άλλη να τον εκφοβήσουν. Από τα πρώτα που άκουσε ο πωλητής των Επιχειρήσεων Θεοτόκη Α.Ε. ήταν ότι εδώ, στην επιχείρηση «είμαστε μια οικογένεια». Κλασικό επιχείρημα που σκοπό έχει να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους στη λογική, ότι όσο καλύτερα πάει η επιχείρηση, τόσο καλύτερα θα είναι και τα πράγματα για τους ίδιους. Η σκληρή πραγματικότητα όμως άλλα δείχνει και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά τόσο οι ιδιωτικοί υπάλληλοι όσο και οι ξενοδοχοϋπάλληλοι του νησιού μας, που για ακόμα μια φορά φέτος το βίωσαν στο πετσί τους, καθώς ενώ τα κέρδη των ξενοδόχων και η τουριστική κίνηση αυξήθηκαν, εκείνοι είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται, τις ώρες εργασίας να αυξάνονται, τις συνθήκες εργασίας να σκληραίνουν. Αλήθεια πώς εννοεί η εργοδοσία των Επιχειρήσεων Θεοτόκη Α.Ε. το «είμαστε μια οικογένεια», όταν ο εργαζόμενος είναι μόνο εκείνος που δουλεύει και η εργοδοσία είναι μόνο εκείνη που καρπώνεται τα κέρδη της εργασίας του εργαζόμενου;
Παράλληλα, επιστρατεύτηκαν κι άλλα επιχειρήματα αξιοποιώντας και την απειλή της ανεργίας, με στόχο να ρίξει ο συνάδελφος τις απαιτήσεις του και να σκύψει το κεφάλι, για να μη χάσει έστω και τα λίγα. Τέλος, η εργοδοσία γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της ακόμα και αυτά, τα οποία η ίδια είχε συμφωνήσει και υπογράψει δε δίστασε να πει στο συνάδελφο ότι «δεν έχει σημασία τι συμφωνήσαμε, αν δε σου αρέσει να βρεις άλλη δουλειά»!
Αυτό που προκύπτει από όλα τα παραπάνω είναι πως κανένας εργαζόμενος δε μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση μόνος του, ως μονάδα. Οι μεγαλοεργοδότες αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και για αυτό έχουν πάρει όλα τα μέτρα και έχουν ενιαία στάση απέναντι στους εργαζόμενους. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε και όλοι οι εργαζόμενοι, να στηριχθούμε στη δύναμή μας, να συσπειρωθούμε και να οργανωθούμε στα Σωματεία μας, με ταξικό προσανατολισμό και σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, μαζί με τους μικρούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους-ΕΒΕ, ώστε να βάλουμε φρένο στον αντιλαϊκό κατήφορο που βιώνουμε και να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει και που θα μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε τις δικές μας ανάγκες.
Ένα πρώτο μεγάλο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση έγινε την 1η Νοέμβρη στο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του Π.Α.ΜΕ. στο Σύνταγμα, στην Αθήνα, όπου πάνω από 1.000 φορείς και περισσότεροι από 100.000 εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι-ΕΒΕ, μικροί αγρότες, φοιτητές, συνταξιούχοι, άνεργοι κ.ά. έδωσαν μαχητικό «παρών» για να ακουστεί η δική μας φωνή δυνατά, δηλώνοντας προς κάθε κατεύθυνση πως «δε θα ζήσουμε με ψίχουλα»! Η αποσιώπηση του μεγάλου αυτού γεγονότος για το λαό μας από τα ΜΜΕ τους, έγινε γιατί ακριβώς οι αστοί γνωρίζουν σε τι κίνδυνο μπορούν να θέσουν τα συμφέροντα τους, αν αρχίσει η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να οργανώνονται και να αμφισβητούν την εξουσία τους. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, όπου προσπάθησε να σαμποτάρει με κάθε τρόπο την κινητοποίηση. Οι προσπάθειές τους όμως έπεσαν στο κενό και περίπου 12 φορείς και 200 Κερκυραίοι μετέβησαν στην Αθήνα για το μεγάλο Συλλαλητήριο.
Επόμενο μεγάλο ραντεβού η πανελλαδική-πανεργατική απεργία στις 27 ΝΟΕΜΒΡΗ. Κατεβαίνουμε στο δρόμο και διεκδικούμε τα δικαιώματα και τη ζωή που μας αξίζει! Δίνουμε μαζικό «παρών» στην απεργιακή συγκέντρωση του Π.Α.ΜΕ. στις 10 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΡΟΚΟ! Να μη λείψει κανείς!
