Αν οι λαϊκοί άνθρωποι δε διεκδικήσουν «με τα ίδια τους τα χέρια» την
ικανοποίηση των αναγκών τους, τότε παιδιά θα μένουν ατάιστα κι
ανεμβολίαστα, άνθρωποι θα μένουν χωρίς θεραπεία, χωρίς τροφή, ρεύμα και
νερό, σχολεία και οικογένειες θα παγώνουν χωρίς θέρμανση. Η δράση των
Λαϊκών Επιτροπών στις γειτονιές όλης της χώρας έχουν ακριβώς αυτό το
νόημα: Οργανώνονται πυρήνες παρέμβασης και αλληλεγγύης με δωρεάν
μαθήματα σε παιδιά, διανομή τροφίμων, για να σφραγιστούν τα βιβλιάρια
των ανέργων, να μην κόβεται το ρεύμα σε καμιά οικογένεια που δεν έχει να
πληρώσει, να μη μένει κανένα σχολείο χωρίς πετρέλαιο, για την
υπεράσπιση των δημόσιων δομών Υγείας χωρίς πληρωμές, για μέτρα
προστασίας των ανέργων, κ.ά. Όχι «ό,τι ψίχουλο» περισσέψει από τις
«φιλανθρωπίες των χορτάτων», ούτε στη λογική να «κάνουμε λίγο υπομονή»,
να «βάλουμε πλάτη» κ.λπ., αλλά με αγωνιστική διεκδίκηση από κρατικούς
φορείς και τη συμμετοχή των εργαζομένων σ' αυτή τη διεκδίκηση,
ταυτόχρονα με την ανάπτυξη ταξικής αλληλεγγύης.
Κανείς μόνος του. Δεν είναι ένα σύνθημα, είναι αναγκαιότητα που
πηγάζει από την πραγματικότητα: Ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο
αυτοαπασχολούμενος, ο φτωχός αγρότης, ο χρονίως πάσχων αγωνιούν
καθημερινά να έχουν τα απαραίτητα για να επιβιώσουν. Τα παιδιά τους, οι
φοιτητές κι οι μαθητές κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς βιβλία, τροφή, χωρίς
τρόπο μετακίνησης στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο. Για παράδειγμα, οι
εργαζόμενοι της ΔΕΗ όλη μέρα κάτω από αντίξοες συνθήκες παράγουν την
ενέργεια και κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ρεύμα οι ίδιοι, οι γείτονές
τους, οι συγγενείς τους. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο του φαρμάκου παράγουν
φάρμακα, αλλά οι ίδιοι χαρατσώνονται βαριά για την απαραίτητη θεραπεία.
Οι μετανάστες είναι αντιμέτωποι με όλα αυτά και πρόσθετα προβλήματα. Η
συσπείρωσή τους στα εργατικά συνδικάτα, αλλά και η συσπείρωση των
αντίστοιχων στρωμάτων στους συλλόγους των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών
αγροτών, των γυναικών και των νέων των λαϊκών στρωμάτων, η ενιαία
αγωνιστική τους δράση στη γειτονιά, όπου ζουν κι εργάζονται, η
οικοδόμηση μέσα από αυτή τη δράση της λαϊκής συμμαχίας, φύτρο της οποίας
αποτελεί η Λαϊκή Επιτροπή, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τα μονοπώλια,
είναι αναγκαίες όσο ποτέ. Οι Λαϊκές Επιτροπές ανοίγουν τέτοιους δρόμους,
ώστε η κοινή δράση των λαϊκών στρωμάτων να πλουτίσει τα αιτήματά τους,
την πείρα τους, τα επιχειρήματά τους, να απελευθερώσει τη δύναμή τους να
αγωνίζονται και να έχουν κάποιες κατακτήσεις.
Αφετηρία αυτής της συμμαχίας δεν είναι ότι οι άνθρωποι γενικά έχουν
«ανάγκες» ή βρίσκονται σε «ανάγκη». Στόχος είναι να συναντηθούν
άνθρωποι, που είναι παραγωγοί όλου του πλούτου, που δεν αναγνωρίζουν ως
δικό τους φταίξιμο το χρέος και την καπιταλιστική κρίση, που δε δέχονται
να λυμαίνονται τον παραγόμενο και φυσικό πλούτο της χώρας οι
επιχειρηματικοί όμιλοι και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, στην κοινή
αντιμονοπωλιακή πάλη και την οργάνωσή της στη γειτονιά. Να κουβεντιάζουν
για τις αιτίες της κρίσης, πώς προκλήθηκε το χρέος, ποιος είναι ο ρόλος
της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και αν υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης. Και όλα αυτά
θα προκύπτουν από όσα βιώνουν στο πετσί τους. Η δράση των Λαϊκών
Επιτροπών χρειάζεται να δυναμώσει, να προχωρήσει η οργανωμένη δράση, να
εμπνεύσει στο λαό εμπιστοσύνη στη δύναμή του και στο δίκιο του.
Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Άποψή Μας» του «Ριζοσπάστη», Σάββατο 8 Δεκέμβρη 2012
