Έχουν καταδικάσει τη νεολαία στον 21ο αιώνα να βρίσκει πιο εύκολα ναρκωτικά παρά δουλειά!
Σε μια περίοδο που η ανεργία στους νέους χτυπάει κόκκινο, που πληθαίνουν τα πεντάμηνα προγράμματα με τζάμπα δουλειά, που οι εργοδότες επιβάλλουν εξαντλητικά ωράρια με χαμηλά μεροκάματα, που τσακίζονται βασικά εργατικά κι ασφαλιστικά δικαιώματα, το εκμεταλλευτικό σύστημα και οι μηχανισμοί του προβάλλουν τα ναρκωτικά ως διέξοδο, τη ναρκωκουλτούρα ως τρόπο ζωής. Είναι απαραίτητο για αυτούς, τα παιδιά της εργατικής λαϊκής οικογένειας, οι νέοι εργαζόμενοι να είναι εξαρτημένοι από ναρκωτικές ουσίες, να δουλεύουν και να ζουν απομονωμένοι, να ψάχνουν τη λύση στη χρήση ναρκωτικών ουσιών και όχι στην οργανωμένη πάλη.
Τα δάκρυα που χύνουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και το αποκρουστικό πρόσωπο της ΕΕ για να ευαισθητοποιήσουν, όπως λένε, την κοινή γνώμη πάνω στο ζήτημα της χρήσης και της παράνομης διακίνησης, είναι ψεύτικα. Είναι οι ίδιοι που βάζουν εμπόδια στα δικαιώματα της νεολαίας στη σταθερή δουλειά, την μόρφωση, τον αθλητισμό, την υγεία και τον ελεύθερο χρόνο, και την ίδια στιγμή σιγοντάρουν «κινήματα» για την αποποινικοποίηση του χασίς, κόβουν την χρηματοδότηση σε στεγνά προγράμματα απεξάρτησης. Από την μια η κυβέρνηση παραδίδει την πρόληψη και την περίθαλψη στις ΜΚΟ και τα επιχειρηματικά συμφέροντα και από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση διοργανώνει ναρκωφεστιβάλ και μιλάει για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος.
Το ΠΑΜΕ, από τη γέννησή του, εναντιώνεται με ξεκάθαρη θέση απέναντι σε όλα τα ναρκωτικά. Για εμάς δεν υπάρχει διαχωρισμός στα ναρκωτικά σε μαλακά και σκληρά. Η πάλη ενάντια στη ναρκωκουλτούρα αποτελεί για το εργατικό κίνημα αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που γεννάει και αναπαράγει την εξαθλίωση. Η θέση απέναντι στα ναρκωτικά είναι μάχη ανάμεσα στην εργατική και στην αστική τάξη για το ποιος θα κερδίσει τη νεολαία, το μυαλό της.
Κόντρα στις Σειρήνες της δήθεν προοδευτικότητας και των αντιαπαγορευτικών φεστιβάλ, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν έχει δικαίωμα να αποκόψει το πρόβλημα των ναρκωτικών από την κοινωνική του διάσταση, δεν μπορεί να το αποκόψει από τις συνθήκες του εκμεταλλευτικού συστήματος που ζούμε. Αποτελεί πλευρά της ταξικής πάλης. Οι ρίζες του προβλήματος ακουμπούν στη βαρβαρότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία, στη φτώχεια, στην ανασφάλεια, στην απληρωσιά, στους μισθούς των 300-400 ευρώ, στην κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, στους απροσπέλαστους φραγμούς στη μόρφωση και στην υγεία, στην ανύπαρκτη πρόσβαση στον αθλητισμό, στα κυρίαρχα αντιδραστικά πολιτιστικά πρότυπα και αξίες.
Η λύση βρίσκεται στη συμμετοχή των νέων στον αγώνα, όχι με την φυγή μπροστά σε κάθε δυσκολία. Οι μεγαλοεργοδότες και οι κυβερνήσεις τους τρέμουν μπροστά στην ιδέα της οργανωμένης πάλης της νεολαίας, συνολικά του εργατικού κινήματος. Ο αγώνας ενάντια στη ναρκωκουλτούρα θα πρέπει να αποτελεί για τη νεολαία αγώνα ενάντια σε κάθε είδους συμβιβασμό, ενάντια σε κάθε είδους εξάρτηση. Θα πρέπει να είναι αγώνας για τη ζωή που μας αξίζει!